آقا اجازه! ..دست خودم نیست خستهام!
در درس عشق..من صف آخر نشستهام!
یعنی نمیشود که ببینم سحر رسید؟
درس غریبِ غیبت کبرا به سر رسید.
آقا اجازه!..بغض، گرفته گلویمان؛
آنقدر اشک ریختیم که رفت آبرویمان
استاد عشق!...صاحب علم!..گل بهشت!
باید که مشق نام تو را تا ابد نوشت!
تاریخ : چهارشنبه 93/3/28 | 10:9 عصر | نویسنده : هدیه یوسفی | نظرات ()